無論你是否曾去過泰國、是否學過泰語，應該都聽過 สวัสดี（sà-wàt-dee）這個詞。它是泰國人打招呼時最常用的詞語，不只可以當作見面時的「你好」，也可以作為道別時的「再見」。
但在 สวัสดี 這個詞出現以前，泰國人又是怎麼打招呼的呢？今天就來分享這段有趣的歷史故事，帶大家一探究竟สวัสดี 是如何從無到有，成為一句眾所皆知的問候語！
本篇內容翻譯自 Sanook 的文章《在「สวัสดี」這個詞出現以前，泰國人用什麼詞打招呼？》
คำว่า "สวัสดี" ถือเป็นคำทักทายที่เราคุ้นเคยกันดีในชีวิตประจำวัน ใช้ได้ทั้งการพบหน้า การกล่าวลา และแม้แต่การแสดงความปรารถนาดี
「สวัสดี」這個詞，是我們日常生活中非常熟悉的問候語，既可以用在見面和道別的時候，甚至也能用於表達祝福的時候。
แต่รู้หรือไม่ว่า คำนี้เพิ่งจะถูกบัญญัติขึ้นและเผยแพร่ใช้อย่างเป็นทางการในปีพ.ศ. 2486 หรือเมื่อ 82 ปีที่ผ่านมาเท่านั้นเอง
但你知道嗎？這個詞是在佛曆 2486 年（西元 1943 年），也就是 82 年前，才正式被制定並廣傳使用而已。
แล้วก่อนหน้านั้น คนไทยใช้คำอะไรในการทักทายกันล่ะ?
那麼，在這之前，泰國人用什麼詞來互相打招呼呢？
ทักทายแบบไทยโบราณ: ขึ้นอยู่กับฐานะ เพศ และโอกาส
ก่อนจะมีคำว่า "สวัสดี" คนไทยไม่มีคำทักทายแบบกลางๆ เหมือนอย่างในปัจจุบัน การทักทายขึ้นอยู่กับสถานการณ์และความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล เช่น
泰國古代的問候：取決於身分、性別和時機。
在「สวัสดี」這個詞出現以前，泰國人並沒有像現在一樣通用的問候語，問候方式取決於當下的情境和雙方間的關係而定，例如：
คำถามเชิงทุกข์สุข เช่น
關心對方生活狀態的問題，例如：
"ไปไหนมา?"
「去哪裡了？」
"กินข้าวหรือยัง?"
「吃飯了嗎？」
"อยู่ดีมีสุขหรือเปล่า?"
「過得好嗎？」
"เป็นอย่างไรบ้าง?"
「過得如何？」
คำถามเหล่านี้เป็นการแสดงความห่วงใยและเปิดบทสนทนา มากกว่าจะเป็นคำทักทายตามธรรมเนียมตะวันตก
這些問題，更多是用來表達關心和開啟話題，而不是像西方那樣慣例的問候。
การใช้คำนำหน้าแสดงความเคารพ เช่น
表達尊敬的敬稱詞，例如：
"คุณ..."
※註：
① 用來代稱談話中的對方，屬於禮貌用語，是第二人稱代名詞。例如 คุณอยากไปไหน（你想去哪？）。
② 放在名字前的敬稱，通常指先生、小姐、女士、太太等，例如 คุณสาม（สาม女士）。
"ท่าน..."
※註：
① 用來代稱談話中的對方或所指對象，屬於中性或表示尊敬的用語，是第二人稱或第三人稱代名詞。例如 ท่านไม่อยู่（他不在）。
② 放在貴族或職位的名稱前，用以表示尊敬。例如 ท่านอาจารย์（老師、教授）。
"อ้าย... น้อง... ลุง... ป้า..."
※註：
① อ้าย 用來稱呼長子。
② น้อง 用來稱呼年紀較小的弟妹或或晚輩。
③ ลุง 用來稱呼父母的哥哥或比父母大的男性。
④ ป้า 用來稱呼父母的姊姊或比父母大的女性。
แล้วตามด้วยบทสนทนา เช่น "อ้ายไปนาแต่เช้าเลยนะ"
然後再接續要說的內容，例如：「อ้ายไปนาแต่เช้าเลยนะ」（大哥一大早就去田裡了哦！）
ในระดับราชสำนักหรือภาษาทางการ ก็อาจใช้คำว่า "นมัสการ", "คำนับ" หรือ "กราบเรียน" ตามธรรมเนียมโบราณ
在皇室等級或正式用語中，也可能會依照古代的習俗，使用「นมัสการ」、「คำนับ」或「กราบเรียน」等詞。
※註：
① นมัสการ 用於寫給僧侶或沙彌的信件的開頭和結尾語。
② คำนับ 一種被記錄下來，帶有尊敬意味的詞。
③ กราบเรียน 用於信件開頭的詞，用來表達最高敬意。類似鈞啟、賜啟。
แล้วคำว่า "สวัสดี" มาจากไหน?
那麼「สวัสดี」這個詞，是源自於哪裡呢？
คำว่า "สวัสดี" ถูกบัญญัติโดย พระยาอุปกิตศิลปสาร (นิ่ม กาญจนาชีวะ) นักภาษาศาสตร์และนักปราชญ์สำคัญในยุคนั้น โดยหยิบคำว่า "สวัสดิ์" (อ่านว่า สะ-หฺวัด) จากภาษาสันสกฤต-บาลี แปลว่า "ความดี ความเป็นสิริมงคล" แล้วเติมคำว่า "ดี" เพื่อให้อ่านง่ายและเข้าใจตรงตัว
「สวัสดี」這個詞，是由當時重要的語言學家兼學者 Nim Kanchanajiva（พระยาอุปกิตศิลปสาร นิ่ม กาญจนาชีวะ）所創造。他取自梵語和巴利語中的「สวัสดิ์」（讀作 สะ-หฺวัด）這個詞，意思是「美好、吉祥」，並加上「ดี」這個字，讓它讀起來更為容易且能更直觀地理解。
ต่อมาในยุครัฐนิยมภายใต้การนำของ จอมพล ป. พิบูลสงคราม คำว่า "สวัสดี" จึงถูกส่งเสริมให้ใช้แทนการทักทายแบบเดิม โดยเฉพาะในโรงเรียน หน่วยงานราชการ และสื่อมวลชน เพื่อแสดงถึงความศิวิไลซ์และทันสมัยในแบบตะวันตก โดยมอบหมายให้กรมการโฆษณา (กรมประชาสัมพันธ์) ออกข่าวประกาศอย่างเป็นทางการตั้งแต่วันที่ 22 มกราคม 2486
後來，在鑾披汶．頌堪陸軍元帥（จอมพล ป. พิบูลสงคราม／Plaek Phibunsongkhram）領導下的國家文化政策與行為準則時期，「สวัสดี」這個詞就被推行使用，取代傳統的問候方式。尤其是在學校、公務單位與媒體中，藉以展現西方式的文明與現代化；並指派宣傳局（現公共關係局）自佛曆2486年1月22日（西元1943年）起，正式發布新聞公告。
นอกจากคำว่า "สวัสดี" แล้ว ในยุค จอมพล ป. พิบูลสงคราม ยังกำหนดให้คนไทยทักทายกันตอนเช้าว่า "อรุณสวัสดิ์" โดยแปลมาจากคำว่า "Good Morning" และให้ทักทายกันในตอนบ่ายว่า "ทิวาสวัสดิ์" มีที่มาจากคำว่า "Good Afternoon" ส่วนตอนเย็นให้ทักทายว่า "สายัณห์สวัสดิ์" มาจากคำว่า "Good Evening" และปิดท้ายวันด้วยคำว่า "ราตรีสวัสดิ์" ที่มาจากคำว่า "Good Night"
除了「สวัสดี」這個詞之外，在鑾披汶．頌堪陸軍元帥（จอมพล ป. พิบูลสงคราม／Plaek Phibunsongkhram）時期，還規定泰國人在早上互相問候「อรุณสวัสดิ์」──源自於「Good Morning」；而在下午互相問候「ทิวาสวัสดิ์」──源自於「Good Afternoon」；至於晚上則問候「สายัณห์สวัสดิ์」──源自於「Good Evening」；並以「ราตรีสวัสดิ์」作為一天的結束──源自於「Good Night」。
บทสรุป
ก่อนปีพ.ศ. 2486 คนไทย ยังไม่มีคำทักทายกลางแบบ "สวัสดี" อย่างในปัจจุบัน การทักทายมักมาในรูปคำถาม เช่น "ไปไหนมา?" หรือแสดงความห่วงใยมากกว่าการใช้คำเฉพาะ จนกระทั่งมีการบัญญัติคำว่า "สวัสดี" ขึ้นและผลักดันให้ใช้เป็นมาตรฐานในยุคสร้างชาติมาจนถึงปัจจุบัน
結論
在佛曆 2486 年（西元1943年）以前，泰國人還沒有像現在的「สวัสดี」一樣通用的問候語。當時的問候通常以問句的形式呈現，例如「去哪裡了？」或其他表達關心的方式，而非使用特定的詞語。直到「สวัสดี」這個詞被制定出來，並在建國時期被推廣使用成為標準用語，一路沿用至今。
本篇取自 Sanook：https://www.sanook.com/news/9784698/
