說到省錢，大家都知道曼谷的捷運不便宜，這讓我想起第一次去曼谷的時候，當時還是學生，為了省捷運錢，就從 Asok 走了五個捷運站到 Ratchathewi，花了將近兩個小時。那天已經是連續第四天在曼谷走三萬步以上，隔天起床連下樓梯都舉步維艱🥲。
話說回來，這篇是 Pantip 的網友們在分享自己原本想省錢，結果得不償失的經驗。有趣的故事比我想像中還多，很適合配飯看🤣。
※本文譯自 Pantip 文章〈大家曾經有「過度節省而出事」的經驗嗎？〉
💎【原PO】
ยกตัวอย่างตัวเอง ที่ใช้จอโทรทัศน์เก่าแทนจอคอมพิวเตอร์เพราะเกิดเสียดาย จนท้ายที่สุด เกิดปัญหาขึ้นกับดวงตา จึงต้องซื้อจอคอมพิวเตอร์โดยเฉพาะมาใช้ เลือกแบบที่มีระบบถนอมดวงตา เป็น 1 ในหลายๆเรื่อง ที่ประหยัดเกินไปจนส่งผลเสีย
我舉個自己的例子：因為捨不得，所以拿舊的電視螢幕來替代電腦螢幕。結果最後，我的眼睛出了問題，必須買一個電腦專用的螢幕來用，並選了具有護眼模式的。這是我過度節省而造成不良後果的眾多例子之一。
🎯【留言 B3】
เคยแบบ เสียน้อยเสียยาก เสียมากเสียง่าย ซื้อของถูกมาแล้วพังเสียเงินอีกต่อไปเรื่อย รวมๆเสียมากกว่าซื้อของดีทีเดียวอีก 😅
我曾有過因小失大的經驗。買了便宜貨結果壞掉，還是得繼續花錢，加起來花的錢比一次就買好貨的還多😅。
🎯【留言 B9】
ต้องไปทะเล แต่ไม่อยากใส่คอนแทคเลนส์ คิดว่าลงปแป๊ปเดียว เดี๋ยวก็ขึ้นแล้ว (ลงไปช่วยเฝ้าหลานเล่นน้ำ) ปรากฏจังหวะลงไปช้อนหลาน ตู้มมม คลื่นซัด ทั้งเราทั้งหลานล้มคู่ แต่เราประคองหลานไว้พอคลื่นไปก็เช็คใหญ่ ไม่สำลักใช่ไหม ไม่เป็นไรใช่มั้ย แต่สิ่งที่หายไป คือ แว่นสายตาเรา ซึ่งตัดพิเศษแบบ full option ทุกอย่างราคาเกือบ ๆ 15K ปลิวไปกับน้ำทะเล
要去海邊，但不想戴隱形眼鏡，想說只是下去一下，很快就上來了（下去顧孫子玩水）。結果下去把孫子抱起來的時候，砰！海浪打上來，我和孫子都跌倒，但我緊緊抱住孫子。浪過了之後，我就趕快幫孫子檢查：「沒嗆到對嗎？沒怎樣對嗎？」但消失的東西是──我的眼鏡！那是特別訂製的全配版，價格將近 1 萬 5，就這樣隨著海浪漂走了。
เสียดายค่าคอนแทค 300 กว่าบาท แลกกับแว่น 15K หายไปเลย
原本捨不得價格 300 多泰銖的隱形眼鏡，結果用失去 1 萬 5 的眼鏡來交換。
🎯【留言 B20】
เคยค่ะ จำจนตาย เป็นไข้หวัดลากยาว 1 เดือน ไม่กินยา ไม่อยากไปหาหมอด้วยเพราะเสียดายตัง กะว่ามันจะค่อยๆดีขึ้นเอง สรุปไม่หาย ลุกลามกลายเป็นโรคไซนัสอักเสบ สุดท้ายก็ต้องหาหมออยู่ดี หมอบอกว่าโรคนี้ใช้เวลารักษานานและยารักษาแพง เราไปหาหมอติดต่อกัน 3 ครั้ง เสียเงินครั้งละสี่พันกว่า ก็จ่ายไปหมื่นสองกว่าจะดีขึ้น คือถ้าไปหาหมอซะตั้งแต่เป็นหวัดตอนแรกๆ อาจจะเสียไม่เกินสองพัน เพราะความงกแท้ๆเลย
我有過這經驗，而且到死都會記得。那是長達 1 個月的感冒，我不吃藥，也不想去看醫生，因為捨不得花錢，想說會自己慢慢好起來。結果並沒有好，反而演變成鼻竇炎，最後還是要去看醫生。醫生說治療這個病要花很長的時間，藥也貴。我連續去看了 3 次醫生，一次花四千多元，總共花了一萬兩千多才好起來。如果當初一開始感冒時就去看醫生，可能不用花超過兩千元，這一切都是因為我真的太吝嗇了。
🎯【留言 B31】
สมัยผมทำงานแรก ๆ ผมประหยัดมากเพราะรายได้ยังไม่เยอะ ผมต้องรอรถเมล์ร้อน ไม่ขึ้นรถแอร์ เพราะกลัวเปลือง พอตอนนี้กลับขึ้นรถไฟฟ้าฉ่ำ ๆ ไม่ขึ้นรถเมล์ถ้าไม่จำเป็น แล้วก็คิดย้อนกลับไปตอนนั้นว่า "กุทำไปทำเฮียอะไรวะ"
我做第一份工作的時候，非常地節省，因為收入還不多，我都等沒冷氣的公車，而不坐有冷氣的公車，因為擔心浪費錢。現在卻搭涼爽舒服的捷運，不必要的話不坐公車，然後就回想起以前：我到底在幹什麼啊？
🎯【留言 B32】
สมัยทำงานกทม ต้องประหยัดค่าเดินทางเวลากลับบ้าน ค่าเครื่องบินแพงกว่ายุคนี้ + เงินเดือนไม่เยอะ เพื่อนชวนนั่งรถกับพี่ชายจาก BKK มาบ้านพวกเราที่ต่างจังหวัด 500-600 กิโล บอกฟรี เค้ามารับถึงหอพักเราสองคนด้วยกระบะมีแค็ป ไม่ใช่กระบะสี่ประตูนะคะ เราก็อุ๊ย สบาย แต่ไปตระเวนรับคนอื่นแถวรังสิตอีก 4-5 บ้าน มีคนนึงเอามอไซกลับบ้านด้วย นั่งกระบะหลัง 7-8 คน เรากับเพื่อนนั่งอัดกับอีก 2 คนที่แคป รวม 4 คน
在曼谷工作的時候，要省回家的交通費，當時的機票比現在貴，加上薪水不多，朋友邀請我和哥哥一起從曼谷坐車回我們外府的家，距離 500-600 公里，他說是免費的。他開著有高蓋的皮卡車，來我們兩個的宿舍接我們，不是四門的皮卡車哦！我們還讚嘆了一下，覺得很舒適。但接著又繞去蘭實附近接了其他 4-5 家的人，有一位還把機車一起帶回家。結果皮卡車後面坐了 7-8 個人，我與朋友和另外 2 個人一起擠在後面，共 4 個人。
จนสุดท้ายเราไม่ไหว ขอลงที่บขส จังหวัดใกล้ๆ นั่งรถทัวร์กลับบ้านต่อแทน เพราะปวดหลังสุดทนแล้ว ปกติ 500-600 โล นั่งรถทัวร์อย่างมากก็ 7-8 ชั่วโมง แต่ครั้งนั้นน่าจะเกิน 15-16 ชั่วโมง ไม่เคยติดรถใครกลับบ้านอีกเลยค่ะ ไม่มีรถ ไม่มีเที่ยวบิน ไม่กลับก็ได้
直到最後我受不了，請他在附近府的車站放我下車，改搭巴士回家，因為我的背痛已經忍到極限了。平常 500-600 公里的距離，坐巴士最多也只要 7-8 小時，但那次應該超過 15-16 小時。之後我不再搭別人的順風車了，如果沒有車、沒有飛機的話，不回家也行。
🎯【留言 B64】
ไม่จ้างคนตัดกิ่งไม้ในบ้าน เพราะค่าจ้างประมาณ 1,500 บาท เลยปีนขึ้นไปตัดเอง ปรากฏว่าไหล่ล็อค 😅 ยกแขนไม่ขึ้น ต้องไปทำกายภาพเป็นปีกว่าจะดีขึ้นแต่ก็ไม่เหมือนเดิม เสียค่ารักษาไปเป็นหมื่นๆ มากกว่าค่าจ้างตัดต้นไม้ไปอี๊กกก
不想僱人來修剪家裡的樹枝，因為費用大約 1,500 泰銖，於是自己爬上去剪。結果肩鎖受傷😅，手臂舉不起來，必須去做物理治療，一年多才好起來，但也不如以往了。花了幾萬的治療費，比僱人來修剪樹木的費用還高啊啊啊。
🎯【留言 B67】
อยู่หอ หูงข้าวกินเอง ส่วนกับข้าวคือ เก็บผักบุ้งในหนองน้ำหลังหอมาผัด มารู้ทีหลังว่า ในหนองน้ำมีแต่ผ้าอนามัย กับ ถุงยางเกลื่อน อ้วกแตก 1
住在宿舍，自己煮飯來吃，配菜就是摘宿舍後面池塘裡的空心菜來炒。後來才知道，池塘裡全都是衛生棉和保險套，噁到吐了一次。
เอาละ ผักบุ้งไม่เวิร์ต คราวนี้ต้องเปลี่ยนกับข้าว เดินเลยไปอีกนิด ได้ปูนา ในนาข้าว มา ตอนไปจับปูนา แปลกใจละ ทำไมมันไม่ค่อยเดินหนี มารู้อีกที ปูนาเมายาฆ่าแมลง ที่ชาวนาเพิ่งฉีดไป เวียนหัวจะอ้วก 2
好吧，空心菜不行，這次得換新的配菜。再往前走一點，在稻田裡抓到了田螃蟹。抓到螃蟹的時候，還覺得很奇怪，為什麼牠不太逃？後來才知道，因為螃蟹被農夫剛噴的農藥弄昏了。頭暈，又再吐了一次。
พอเลย โปรเจ้คประหยัด ไปตลาดซื้อกับข้าวถุง จบ
夠了！這個省錢計畫。去市場買袋裝的配菜吧，結束。
🎯【留言 B76】
สมัยม ต้น เดินกลับบ้าน จาก รร สิบกว่าโล ไม่ยอมขึ้น2แถว8บ เดินไปหิวไป ซื้อขนม น้ำ หมดไป 15บ แพงกว่าเดิมอีก เลิกเดินเลย
念國中的時候，從學校走回家十多公里，不想搭 8 泰銖的雙條車，一邊走一邊覺得餓，就買了點心和水，總共花了 15 泰銖，比原本的車錢還貴，後來就不走了。
🎯【留言 B79】
สมัยเรียน ม.ราม อยากไปเกินเทียวเดอะมอลล์บางกะปิ เสียดายค่ารถเมย์ 5 บาท เดินจากหน้าราม ไป เดอะมอลล์ ไปถึงปวดขา เดินไม่ไหว ต้องนั่งรถแท็กชี่กลับ
在蘭甘亨大學讀書的時候，想去 The Mall Lifestore Bangkapi 逛街，捨不得花 5 泰銖的公車錢，於是從蘭甘亨門口走去 The Mall Lifestore Bangkapi。結果走到腳很痛，走不動，只好再搭計程車回來。
🎯【留言 B85】
ซื้อสายชาร์ตแบต ราคา 9 บาท พอมาเสียบชาร์ตมันขึ้นอีก 3 วันแบตจะเต็ม
買了一條 9 泰銖的充電線，插上去的時候，它顯示還要 3 天才會充飽。
🎯【留言 B98】
เคยจะซื้อของกินอย่างนึง ลังเลว่าจะเอากี่ชิ้นดี สรุปซื้อน้อยๆ ก็พอ พอเอามากินที่บ้านกลับอร่อยซะงั้น ขี่จักรยานกลับไปซื้ออีกปรากฎว่าหมดแล้ว
曾經要買一樣吃的東西，猶豫著要買幾個才好，最後決定買少少的就好。回家後拿出來吃，卻覺得超級好吃，就騎腳踏車再回去買，結果已經賣完了。
อีกครั้งหนึ่งคือไปเจอของกินที่ตัวเองชอบ (เป็นของที่ชิมก่อนไม่ได้) แล้วก็แบบเอาวะคราวนี้ไม่งกแล้ว ซื้อมาเยอะๆ เลยแล้วกัน ปรากฎพอมาถึงบ้านกินได้แค่ชิ้นเดียวคือไม่อร่อยอย่างที่คิด เสียดายตังค์ที่ซื้อมาเยอะๆ
另外一次是，遇到自己喜歡吃的（是不能試吃的東西），然後就想著這次不要小氣了，多買一些好了。結果到家之後，只嚐了一口，就發現沒有想像中好吃，浪費了買一堆的錢。
本篇取自 Pantip：https://pantip.com/topic/43719931
