浪子回頭：關係的失去與回復——在關係裡得平安與喜樂 Podigal Son：Relationship Lost and Restored
這是以路加福音 15:11–32給剛過的主日講道稿。
來自網上
一、浪子的故事，其實是「關係」的故事
親愛的弟兄姊妹，主日平安！
今天，我們要一起思想一個我們非常熟悉的比喻——〈浪子回頭〉。但我們今天不僅要看那個浪子，而是要透過這個故事，來看「關係的失去與恢復」。
浪子的比喻，不只是道德層面的悔改故事，而是一場「關係的復原記」。
因為當我們談到「浪子」，其實談的不是一個人的錯誤，而是「一段關係的破裂」。
神造亞當與夏娃時，原本他們與神之間有最親密的關係；但當人選擇違背神的吩咐，吃了禁果，關係就被切斷。從那一刻起，人類所有的嫉妒紛爭，心靈痛苦、孤單空虛、爭吵破碎，都是「關係斷裂」的結果。
夫妻之間的冷戰、親子之間的疏離、朋友之間的誤會不快，甚至我們對自己的失望，都是從與神關係的破裂開始的。
所以，真正的問題，不在我們做錯了什麼，而在我們「離開了誰」。浪子的故事，就是一個人離開父親、離開家、離開愛的故事。他以為自由在外面，結果發現，沒有父的家，他什麼都不是。這故事不只是浪子的故事——它是我們每一個人的故事。因為我們都曾離家，都曾遠離神的懷抱。而天父，正如故事中的父親，從未停止等候我們回家。
今天，我們要從三個角度來看這段經文：
- 關係是怎麼失去的？
- 關係如何被恢復？
- 在被恢復的關係中，我們如何活出平安與喜樂？
來自網上
二、關係的失去：離開家的那一刻
故事一開始，浪子說：「父親，請你把我應得的家產分給我。」這句話，在猶太文化中幾乎等同於說：「父親，我寧願你死了。」他要的不是財產，而是「脫離關係」的自由。
他要擺脫父親的管束，自己決定人生的方向。弟兄姊妹，這正是人類的寫照。神造我們，是要我們與祂同行、同在、相愛；但我們卻常常說：「神啊，我要照自己的意思活。」
我們以為那是「自由」，其實是「遠離愛的枷鎖」。就像一條魚離開水，以為自己得自由，卻不知那正是死亡的開始。我曾聽過一位弟兄說：「我曾離開教會，以為外面世界更精彩，但越活越累。因為沒有愛能支撐我。」
親愛的朋友，這正是浪子的狀態。離家的自由，換來靈魂的飢餓。離開神，我們的心會漸漸空虛，喜樂會流失，方向會迷失。聖經說：「我們都如羊走迷，各人偏行己路。」那「迷路」的，不只是方向，更是與愛的關係。
三、破碎的籃子：靠自己修補的無力
浪子離家後，把一切揮霍殆盡，又遇上饑荒。他窮到連豬吃的豆莢都想吃，卻沒人給他。那是一個極深的孤單：當他最需要愛時，沒有人在他身邊。當他最想被理解時，沒有人願意聽。這就是「靠自己修補關係」的結果。我們以為工作可以填滿心的空洞，以為成功可以換來被愛，以為多服事、多奉獻，就能讓神更愛我們。但若我們的籃子是破的，不論裝進多少，都會漏光。
弟兄姊妹，罪不只是做壞事；罪，是「離開神」的狀態。罪使我們的心成為破籃——再多努力，也留不住平安與喜樂。或許你也曾有這樣的時刻：禱告沒感覺、服事沒力量、人際關係越來越緊張。那不是神不在，而是我們的心離開了祂。我們的籃子，需要被修補；而修補它的，不是人的力量，而是神的恩典。
四、回頭的那一刻：信心的起點
浪子在豬圈裡「醒悟過來」，說：「我父親有許多的雇工糧食有餘，我倒在這裡餓死嗎？我要起來，到我父親那裡去。」
這句「我要起來」，是信心的起點。他沒有先洗乾淨自己，也沒有先賺回錢才回家；他只是「起來，回去」。信心不是完美的行為，而是謙卑地承認：「我需要回家。」
回家的路，始於「醒悟」——醒悟到離神太遠，自己不再是自己。神從未要求我們「變好再來」，祂要的是：「回來就好」。這就是恩典。
耶穌在十字架上流血，為的不是義人，而是浪子。祂用生命在對我們說：「我知道你走遠了，但我仍在等你。」祂不問你曾經多糟，只問你願不願意回來。
五、十字架的擁抱：神主動的愛
浪子回來的時候，聖經說：「相離還遠，他父親看見，就動了慈心，跑去抱著他的頸項，連連與他親嘴。」
那是全段經文最感人的畫面。父親「跑」出去，在猶太文化裡是極不體面的。但愛，讓他不顧一切地奔跑。這就是天父的心。祂沒有坐在高位等我們跪拜認錯，祂是奔跑著來擁抱我們的神。
親愛的弟兄姊妹，耶穌基督的十字架，就是那場奔跑。是神主動地向我們伸出手。不是我們找到神，而是神先找到了我們。祂為我們流血，不是為了讓我們贖罪、表現、努力；而是讓我們知道——關係已經修復了！
祂為我們穿上義袍，象徵新的父子身份恢復；為我們戴上戒指，象徵不再是僕人，而是兒子；又擺上筵席，象徵恢復的喜樂。神今天也在對你說：「你是我的孩子，我愛你，歡迎回家。」
六、回家的平安與喜樂：被恢復的關係
浪子回家後，家中響起音樂和跳舞的聲音。那是關係恢復的喜樂。平安，不是生活沒有風浪；平安，是在風浪裡知道自己不再孤單。喜樂，不是外在一切順利；喜樂，是知道有一位父親永遠愛你。
當我們被神的愛恢復，我們也被呼召去恢復與他人的關係。被愛的兒子，能學會成為慈愛的父親。被饒恕的人，也能學會饒恕他人。
浪子的故事不只是關於「回家」，也是關於浪子要生命成長成熟「成為父親」——當我們在愛中被醫治，我們也能成為醫治別人的人。
這就是福音：在破裂的關係裡，因著十字架，我們重新得著修復，得著平安與喜樂。
七、呼召：回家的時刻
親愛的朋友，也許你正覺得自己像那個浪子——曾經走遠，曾經軟弱，曾經以為神不再理你。但神今天透過這個信息對你說：「孩子，回家吧。」家門一直開著，父親仍在門口等你。你不需要完美，你只需要「起來，回去」。
聖經說：「看哪，現在正是悅納的時候；看哪，現在正是拯救的日子。」（林後6:2）
八、結束禱告
讓我們一起低頭禱告。
天父，我們承認自己曾離開祢，與祢的關係破裂。但今天，藉著耶穌基督的十字架，我們看見祢奔跑到我面前的愛。我們願意回家，願意承認我們的罪孽過犯，承認耶穌是我們的救主，願意讓祢重新修復我們與祢、與自己、與他人的關係。求祢賜下聖靈，使我們在祢裡面得平安、得喜樂，不再流浪，不再害怕，而是在祢的家中，永享安息。
奉主耶穌基督的名禱告，
阿們。
結語
親愛的弟兄姊妹，浪子的比喻不只是聖經中的一個比喻故事，而是神寫給我們每個人的家書。祂說：「無論你走多遠無論你的境況如何，我一直在門口等你。」願我們都能在這份愛裡找到平安，並在恢復的關係中活出真正的喜樂。
主耶穌祝福你和你的家人！
感謝神，也謝謝大家！我們下次見面！
2025-10-12主日
==================
កូនដែលបានចាកផ្ទះវិលត្រឡប់មកវិញ
ប្រធានបទ៖ ទំនាក់ទំនងដែលបាត់បង់ និងការស្ដារឡើងវិញ ដើម្បីទទួលបានសន្តិភាព និងភាពរីករាយក្នុងទំនាក់ទំនង
ព្រះគម្ពីរ៖ លូកា 15:11–32
១. ការបើកការនិយាយ៖ រឿងនេះគឺជារឿងនៃ “ទំនាក់ទំនង”
បងប្អូនជាទីគោរព ជំរាបសួរព្រះសន្មតថ្ងៃអាទិត្យ។
ថ្ងៃនេះយើងនឹងសិក្សារឿងមួយដែលយើងស្គាល់យ៉ាងល្អ — “កូនដែលបានចាកផ្ទះវិលត្រឡប់មកវិញ”។
ប៉ុន្តែយើងនឹងមើលវាមិនត្រឹមតែជារឿងកូនម្នាក់ប៉ុណ្ណោះទេ តែជារឿងនៃ ទំនាក់ទំនងដែលបាត់បង់ និងត្រូវបានស្ដារឡើងវិញ។
ព្រះបានបង្កើតអាដាម និងអេវ៉ា ដើម្បីឱ្យមនុស្សមានទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះ។ ប៉ុន្តែដោយសារតែបាប ដែលបំបែកមនុស្សចេញពីព្រះ ទំនាក់ទំនងទាំងអស់នៃមនុស្សសព្វថ្ងៃត្រូវបានខូចខាត។ ទំនាក់ទំនងគ្រួសារ ទំនាក់ទំនងមិត្តភាព ទំនាក់ទំនងជាមួយខ្លួនឯង ក៏ត្រូវបានបាក់បែក។
ដូច្នេះ បញ្ហាពិតប្រាកដនៃមនុស្សមិនមែនថា «យើងធ្វើខុសអ្វី» ទេ ប៉ុន្តែជា «យើងបានចាកចេញពីនរណា»។
រឿងកូនចាកផ្ទះវិញ គឺជារឿងនៃមនុស្សម្នាក់ចាកចេញពីឪពុករបស់គាត់។ គាត់គិតថាអាចរកបានសេរីភាពក្រៅផ្ទះ ប៉ុន្តែបាត់បង់អត្តសញ្ញាណ និងសេចក្តីសុខក្នុងចិត្ត។
នេះគឺជារឿងរបស់យើងផងដែរ។ ព្រះនៅតែរង់ចាំយើងត្រឡប់មកផ្ទះវិញ។
ថ្ងៃនេះ យើងនឹងមើលបីចំណុច៖
- តើទំនាក់ទំនងត្រូវបានបាត់បង់ដូចម្តេច?
- តើវាត្រូវបានស្ដារឡើងវិញដូចម្តេច?
- តើយើងអាចរស់នៅក្នុងសន្តិភាព និងភាពរីករាយនៃទំនាក់ទំនងថ្មីនេះយ៉ាងដូចម្តេច?
២. ទំនាក់ទំនងដែលបាត់បង់៖ ពេលចាកចេញពីផ្ទះ
រឿងចាប់ផ្តើមដោយកូនប្រុសនិយាយថា៖
«ឪពុកអើយ សូមផ្តល់ទ្រព្យសម្បត្តិដែលជាកម្មសិទ្ធិរបស់ខ្ញុំឱ្យខ្ញុំ»។
ក្នុងវប្បធម៌យូដា វាមានន័យដូចជាបាននិយាយថា «ឪពុកអើយ ខ្ញុំសូមឱ្យអ្នកស្លាប់ទៅ ដើម្បីខ្ញុំទទួលទ្រព្យឥឡូវនេះ»។
វាមិនមែនជាការសុំទ្រព្យទេ តែជាការបដិសេធទំនាក់ទំនង។
បងប្អូនជាទីគោរព នេះជារូបភាពនៃមនុស្សទាំងអស់។
ព្រះបានបង្កើតយើងសម្រាប់ទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះ។ ប៉ុន្តែយើងនិយាយថា «ខ្ញុំចង់ដឹកនាំជីវិតរបស់ខ្លួនឯង»។
យើងគិតថា នោះជាសេរីភាព ប៉ុន្តែនោះជាការចាកចេញពីសេចក្តីស្រឡាញ់។
មនុស្សដែលចាកចេញពីព្រះ គឺដូចត្រីដែលចាកចេញពីទឹក — វាអាចគិតថាសេរី ប៉ុន្តែនោះជាការចាប់ផ្តើមនៃការស្លាប់។
សាសន៍មួយបានប្រាប់ថា៖
«ខ្ញុំបានចាកចេញពីព្រះវិហារយ៉ាងច្រើនឆ្នាំ គិតថាខ្ញុំសប្បាយជាងមុន ប៉ុន្តែខ្ញុំឈឺចាប់ជាងមុន ពីព្រោះគ្មានសេចក្តីស្រឡាញ់ណាមួយគាំទ្រខ្ញុំ។»
នោះជារូបភាពនៃកូនដែលបានចាកផ្ទះ — សេរីភាពក្រៅផ្ទះ តែចិត្តទទេ។
ព្រះគម្ពីរបាននិយាយថា៖ «យើងទាំងអស់ដូចចៀមដែលភ្លេចផ្លូវ មាននរណាម្នាក់ៗបែរផ្លូវផ្ទាល់ខ្លួន» (អេសាយា 53:6)។
ការភ្លេចផ្លូវនោះ គឺការបាត់បង់ទំនាក់ទំនងជាមួយសេចក្តីស្រឡាញ់។
៣. កន្ត្រកខូច៖ ការព្យាយាមដោយខ្លួនឯង
កូនប្រុសចំណាយទ្រព្យទាំងអស់ និងជួបការអត់ឃ្លាន។
គាត់គ្មានអ្វីសល់ ទោះតែចង់បរិភោគអាហាររបស់ជ្រូកក៏ដោយ។
នេះជារូបភាពនៃជីវិតដែលចាកចេញពីព្រះ។
យើងព្យាយាមប្រើការងារ សេចក្តីជោគជ័យ ឬសកម្មភាពសាសនា ដើម្បីបំពេញចិត្តទទេ។
ប៉ុន្តែបញ្ហាមិនស្ថិតនៅខាងក្រៅទេ ប៉ុន្តែស្ថិតនៅក្នុង «ទំនាក់ទំនងដែលខូច»។
បាបមិនមែនត្រឹមតែជារឿងអាក្រក់ទេ បាបគឺជាស្ថានភាពនៃការចាកចេញពីព្រះ។
គ្មានព្រះ ចិត្តយើងដូចកន្ត្រកដែលខូច — មិនថាចាក់អ្វីចូលប៉ុន្មាន ក៏ហូរចេញវិញ។
ប្រហែលអ្នកក៏ធ្លាប់មានអារម្មណ៍ដូច្នេះដែរ៖
ការអធិស្ឋានគ្មានអារម្មណ៍ ការសេវាកម្មគ្មានកម្លាំង ទំនាក់ទំនងជាមួយមនុស្សខូចខាត។
មិនមែនព្រះមិននៅជិតទេ ប៉ុន្តែយើងបានចាកចេញពីអោបអារ។
ចិត្តយើងត្រូវការការជួសជុល ហើយអ្នកដែលអាចជួសជុលវា បានតែព្រះមួយគត់។
៤. ពេលត្រឡប់វិញ៖ ការចាប់ផ្តើមនៃសេចក្តីជំនឿ
នៅក្នុងការលំបាកបំផុត កូនប្រុសបាន «យល់ដឹងឡើងវិញ» ហើយនិយាយថា៖
«ឪពុករបស់ខ្ញុំមានកម្មករច្រើន ដែលមានអាហារពេញគ្រឿង ខ្ញុំនៅទីនេះតើត្រូវស្លាប់ឬ? ខ្ញុំនឹងលេបឱ្យឪពុកវិញ!»
វាជាចំណុចបត់។ គាត់មិនបានលាងខ្លួនឲ្យស្អាតសិនទេ មិនបានធ្វើអ្វីល្អសិនទេ គាត់តែ “ឈរឡើង និងត្រឡប់”។
សេចក្តីជំនឿមិនមែនជាសភាពល្អឥតខ្ចោះទេ ប៉ុន្តែជាការទទួលស្គាល់ថា «ខ្ញុំត្រូវតែត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ»។
ព្រះមិនបាននិយាយថា “បើកូនល្អសិនហើយទើបត្រឡប់” ទេ។
ព្រះនិយាយថា “ត្រឡប់មកវិញ កូនអើយ”។
នេះហៅថា ព្រះគុណ។
ព្រះយេស៊ូវបានសុគតលើឈើឆ្កាង មិនមែនសម្រាប់អ្នកសុចរិតទេ តែសម្រាប់កូនដែលភ្លេចផ្ទះ។
៥. ការអោបអារ លើឈើឆ្កាង៖ សេចក្តីស្រឡាញ់ដែលចាប់ផ្តើមពីព្រះ
ព្រះគម្ពីរបាននិយាយថា៖
«នៅពេលគាត់នៅឆ្ងាយ ឪពុកបានឃើញគាត់ មានសេចក្តីមេត្តា និងរត់ទៅអោបក។»
ក្នុងវប្បធម៌នោះ ឪពុកមិនអាចរត់បានទេ វាមិនសមរម្យ។
ប៉ុន្តែសេចក្តីស្រឡាញ់ធ្វើឱ្យគាត់មិនអើពើកិត្តិយសរបស់ខ្លួន។
នេះជារូបភាពនៃព្រះបិតា។
ព្រះមិនអង្គុយនៅលើស្ថានសួគ៌រង់ចាំយើងសុំទោសទេ។
ព្រះជាព្រះដែល រត់មកអោបយើងជាមុន។
ឈើឆ្កាងគឺជារូបភាពនៃការរត់នោះ។
មិនមែនយើងរកឃើញព្រះទេ តែព្រះរកឃើញយើងជាមុន។
ឈាមដែលព្រះយេស៊ូវចម្រាស់ មិនមែនដើម្បីឲ្យយើងព្យាយាមសងបាបទេ ប៉ុន្តែដើម្បីប្រាប់ថា ទំនាក់ទំនងត្រូវបានស្ដារឡើងវិញហើយ។
ព្រះឪពុកដាក់អាវថ្មី ដោយសញ្ញាថា “អ្នកជាកូនរបស់ខ្ញុំវិញហើយ”
ដាក់ចិញ្ចៀនជាសញ្ញានៃអំណាច និងបើកពិធីជប់លៀងជាសញ្ញានៃភាពរីករាយ។
ព្រះនិយាយថា៖ «កូនអើយ ខ្ញុំស្រឡាញ់អ្នក សូមស្វាគមន៍ត្រឡប់មកផ្ទះវិញ»។
៦. សន្តិភាព និងភាពរីករាយនៃការត្រឡប់ផ្ទះ
ពេលកូនត្រឡប់មកផ្ទះ វិញ មានសំឡេងតន្ត្រី និងការរាំរែក។
ទំនាក់ទំនងត្រូវបានស្ដារឡើងវិញ ហើយសេចក្តីសុខ និងភាពរីករាយកើតឡើង។
សន្តិភាព មិនមែនគ្មានព្យុះទេ ប៉ុន្តែជាការទទួលដឹងថា “ខ្ញុំមិននៅឯងទេ”។
ភាពរីករាយ មិនមែនជាការរីកចម្រើនខាងក្រៅទេ ប៉ុន្តែជាការស្គាល់ថា មានឪពុកស្រឡាញ់ខ្ញុំជានិច្ច។
ពេលទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះត្រូវបានស្ដារឡើងវិញ យើងអាចស្ដារទំនាក់ទំនងជាមួយអ្នកដទៃ។
កូនដែលត្រូវបានស្រឡាញ់ អាចរៀនធ្វើជាឪពុកដែលស្រឡាញ់។
អ្នកដែលត្រូវបានអភ័យទោស អាចអភ័យទោសអ្នកដទៃ។
នេះហៅថា សារព័ត៌មានល្អ (ព្រះវរីយៈសារ) —
ក្នុងទំនាក់ទំនងដែលបាក់បែក យើងត្រូវបានស្ដារឡើងវិញតាមរយៈឈើឆ្កាង ហើយទទួលបានសន្តិភាព និងភាពរីករាយពិតប្រាកដ។
៧. ការអំពាវនាវ៖ ពេលត្រឡប់ផ្ទះបានមកដល់
ប្រសិនបើអ្នកមានអារម្មណ៍ដូចជាកូនដែលចាកផ្ទះ —
អ្នកធ្លាប់ភ្លេចផ្លូវ ធ្លាប់ឈឺចាប់ ធ្លាប់គិតថាព្រះលែងយកចិត្តទុកដាក់ —
សូមដឹងថា ព្រះកំពុងនិយាយថា៖ «កូនអើយ ត្រឡប់ផ្ទះវិញទៅ!»
ទ្វារផ្ទះនៅតែបើក។ ព្រះបិតារង់ចាំអ្នក។
អ្នកមិនចាំបាច់ល្អឥតខ្ចោះទេ តែត្រឹមតែ «ឈរឡើង ហើយត្រឡប់មកវិញ»។
ព្រះគម្ពីរបាននិយាយថា៖
«នេះហើយជាពេលដែលព្រះទទួលយើង នេះជាថ្ងៃសង្គ្រោះ» (កូរិនថូសទី២ 6:2)។
៨. ពាក្យអធិស្ឋានចប់
ព្រះបិតា សូមអរព្រះគុណដែលទោះយើងធ្លាប់ចាកចេញពីព្រះ ក៏ព្រះនៅតែស្រឡាញ់យើង។
សូមអរព្រះគុណសម្រាប់ព្រះយេស៊ូវដែលសុគតលើឈើឆ្កាង ដើម្បីយកយើងត្រឡប់ទៅកាន់អោបអារ របស់ព្រះ។
ថ្ងៃនេះ យើងសូមសារភាពបាប យើងទទួលព្រះយេស៊ូវជាព្រះជាម្ចាស់នៃជីវិតយើង។
សូមប្រទានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធឲ្យស្នាក់នៅក្នុងចិត្តយើង ដើម្បីផ្តល់សន្តិភាព ភាពរីករាយ និងសេចក្តីសង្ឃឹមអស់កល្ប។
យើងអធិស្ឋានក្នុងព្រះនាមព្រះយេស៊ូវ។
អាម៉ែន។
៩. សេចក្តីសន្និដ្ឋាន
បងប្អូនជាទីគោរព៖
រឿង «កូនដែលចាកផ្ទះវិលត្រឡប់» មិនមែនជារឿងក្នុងព្រះគម្ពីរផងដែរ តែជាសំបុត្រព្រះសរសេរផ្ទាល់ដល់យើង។
ព្រះនិយាយថា៖ «មិនថាអ្នកទៅឆ្ងាយប៉ុន្មាន ខ្ញុំនៅតែរង់ចាំអ្នកនៅមាត់ផ្លូវ»។
